Onze K-ambassadeurs zijn onze helden! Enthousiast nemen ze de bezoekers op sleeptouw met hun verhalen. Tijdens de werken ontvangen we geen publiek, en kunnen ze even niet gidsen, maar ze kunnen het niet laten. Ze stellen heel graag hun favoriete museumobject aan ons voor. Vandaag geven we het woord aan Patricia Veris:

"Ik kies het schilderij ‘Moeder met kind’ van Edgard Farasyn. Telkens ik er voorbij loop, treft het mij steeds heel emotioneel. Als ik een groep gids, start ik meestal aan de strandvisserij. In die zaal, in een hoekje, vind je een nagemaakte duin met wrakstukken van een aangespoeld, vergaan schip. Daar vertel ik altijd hoe moeilijk het leven van een visser was in de oude tijd en vergelijk het met de hedendaagse visser die nu alle comfort aan boord heeft (telefoon, radio GPS, radar…). Toen was dat zeker niet het geval.

Eenmaal het schip verdwenen was aan de horizon, wist niemand nog wat er met het schip en de mannen aan boord gebeurde. Het thuisfront had geen nieuws, ze wisten ook nooit wanneer ze zouden terugkomen. Ondertussen kon er van alles gebeuren, de vrouwen thuis waren zowat aan hun lot overgelaten, op alle vlakken. Hoe zwaar de mannen het aan boord van het schip hadden, hoe zwaar het ook voor die vrouwen was.

Als ik daarna de trappen opga, kijk ik naar het schilderij ‘Moeder met kind’. Een moedertje met haar baby in de handen. Ze wandelt langs de vloedlijn en ziet daar stukken hout die aangespoeld liggen. Zijn die afkomstig van het schip waar haar man meevaart? Hij is al zo lang weg en nieuws is er nog altijd niet! Dit verhaal is er één van velen vroeger. Het waren drama’s die zich toen afspeelden. Zelfs nu ik deze tekst schrijf, voel ik de tranen in mij opkomen.

Deze vrouw staat symbool voor al de vissersvrouwen die door omstandigheden alleen kwamen te staan, met al de gevolgen van dien. Neemt niet weg dat die situatie zich vandaag ook nog kan afspelen, maar nu kunnen de vissers op zee hulp vragen via radio of telefoon. Er staan nu helikopters paraat die voor redding kunnen zorgen. Daarom al mijn respect voor al die vissersvrouwen en dan in het bijzonder hier in dat schilderij, dat moedertje met haar baby, zo hopeloos, zo heel alleen!"