Het ambacht van de paardenvissers
Eeuwenoud en toch van deze tijd
De garnaalvisserij te paard is een ambacht waarbij op garnalen gevist wordt met een Brabants trekpaard. De vissers gaan een paar keer per week de zee in met paard en net, behalve in de koude wintermaanden.
Het vissen duurt zo’n drie uur: anderhalf uur voor tot anderhalf uur na laagtij.
Het paard stapt tot aan de borst door het water, parallel met de kust.
- De paardenvissers gebruiken een trechtervormig net (7 x 10 meter) dat door twee zijdelingse planken wordt opengehouden.
- Een ketting sleept over het zand en veroorzaakt schokgolven waardoor de garnalen opspringen en in het net terechtkomen.
- Om het half uur wordt het vissen onderbroken om terug naar het strand te gaan, het net te legen en de vangst te zeven.
- De garnaaltjes komen terecht in de korven die aan weerszijden van het paard hangen.
- Na het vissen worden de garnalen gekookt in zoet water.
De garnaalvisserij te paard is een ambachtelijke vaardigheid:
- Een goede kennis van de zee is vereist, de zandstrook en vertrouwen in je paard zijn heel belangrijk.
- De trek en groei van de garnalen en het ritme van de getijden en stromingen bepalen het vissen.
- Het vissen zelf duurt drie uur: anderhalf uur voor tot anderhalf uur na laagtij.
Deze vorm van visserij staat in schril contrast met de hoogtechnologische westerse samenleving en focust op natuur, gastronomie en het partnerschap tussen mens en dier. Op de grens tussen land en zee.
Vroeger trof je paardenvissers aan op de stranden van Vlaanderen, Noord-Frankrijk, Zuid-Engeland en Nederland. Nu alleen nog in onze gemeente.
Garnaalvissen te paard is een eeuwenoud ritueel. Kunstenaars uit binnen- en buitenland hebben het beeld van de visser met zijn paard al honderden keren vereeuwigd. Ook nu is het een inspiratiebron voor schilders, beeldhouwers en cineasten.
Een paar van onze paardenvissers aan het woord
Word je beter in garnalen vissen met de jaren?
Nele Bekaert: “Ervaring is uiteraard een meerwaarde. Je begint de plekken te kennen waar de garnalen zitten. Geluk speelt ook een rol. We kunnen met drie paarden naast elkaar lopen en dat de ene toch aanzienlijk meer vangt dan de andere. Als je juist in een school garnalen loopt, heb je chance. Ervaring komt vooral van pas als er iets gebeurt. Je leest je paard al rijdend, je voelt het als er iets niet in orde is.”
Eddy D’Hulster: “Als de jonge gasten naast de oude rotten vissen, dan laten die laatste zich niet opzij zetten. We zorgen ervoor dat onze beste plekjes niet worden afgesnoept. De gedachte daarachter? Ze leren het wel al doende, want er bestaat geen handleiding voor paardenvissers. Leren is met vallen en opstaan. Ze moeten stelen met hun ogen.”
Nieuwsbrief
